Dit stuk is geschreven naar aanleiding van mijn longembolie. Mocht je het oorspronkelijke artikel nog niet gelezen hebben, klik dan hier. Waarom ik blijf vasthouden aan mijn potje pillen Ik heb inmiddels al meerdere keren geprobeerd om dit artikel opnieuw te schrijven. Want alles wat ik tot nu toe heb geschreven, voelt niet goed….
Category: Mijn verhaal
Onbereikbaar
“Ik moest naar het toilet én ik moest drinken. Kwaad dacht ik bij mijzelf dat het totaal verantwoord was om niet vaker bij mij te komen kijken. Ik lag immers nog maar net twee dagen van de intensive care af, nota bene aan de hartmonitor en het infuus.”
Het is een onderdeel van mij geworden en zal waarschijnlijk nooit meer weg gaan
Je zou denken dat je iets ergs hebt meegemaakt, zoals een longembolie in mijn geval, en dat je vervolgens gewoon weer verder leeft. Maar niets is minder waar. Lees het in dit artikel.
Ambulance, hart monitor en naalden
Circa twee jaar na mijn longembolie dacht ik volledig vrij te zijn van de angsten die ik eerst had. Maar niets bleek minder waar. Lees het in dit artikel.
Flashbacks
Een van de gevolgen van mijn longembolie is het hebben van flashbacks. Ze komen en gaan. Vaak weet ik niet eens waarom ik ze heb, omdat ze er zomaar zijn. Maar soms wordt een flashback door iets getriggerd…
Prestaties
Ik vind dat nogal heb gepresteerd sinds mijn longembolie, op allerlei vlakken. Wil je weten wat mijn prestaties zijn? Lees het in dit stuk.
Wakker worden lieverd
De intensive care is een van de meest traumatische plekken op aarde, schat ik zo. Hoe kan ik dit weten? Omdat ik er zelf ook lag. Gevangen in mijn eigen lichaam. Lees het in dit stuk.
Het gaat niet
“‘Frau.. können Sie mir hören?’ hoorde ik naast mij. Een paar wazige vlekken die zich langzaam voort bewogen. Het zou een groep artsen moeten zijn die naast mij een coma patiënte onderzochten. Nog meer bijna dood. De geur om mij heen kon ik niet verdragen. Een zure geur. Een stank geur. Urine. Uitwerpselen. Steriel. Ziekenhuis geur. Alweer een ziekenhuis geur.”